Şeyh : İnsanda meknuz olan ilâhî esmâ akislerini ortaya çıkarmak için salikini lâfzî âletlerle hazırlamaya ve onu zâhiri ilimlerle donatmaya çalışan insandır. Hazırlık kıtasıdır.
Şeyh, aynı zamanda mürşid ise salikinin cesedî hazırlığını da çile ile hazırlar. Ve onu hâlvete sokar.
Ceseden hazır olan salik bu sefer mürşidin batinî ilim öğretimine terk edilir. Bundan sonra hakiki şeyh ve mürşid-i kâmil tarafını gösterir...
Meknuz : Gömülü define, örtülü, gizli. Hıfzedilmiş, mahfuz.
Aks : (C.: Ukus) Hilâf, muhâlif, zıd, ters. * Gölge gibi şeylerin bir yerde eser peydâ etmesi. Sesin veya ışık gibi şeylerin bir yere çarparak geri dönmesi. * Döndürmek. * Bir şeyin evvelini ahir ve âhirini evvel yapmak. * Devenin yularının ucunu ayağına bağlamak.
Lâfzî : Lafza ait ve müteallik. * Gr: Kelimenin söylenişine ve yapısına aid, onlarla alâkalı.